snijwerk

Ernie Bossmann verzamelt houten beeldjes. Meestal beeldjes van dieren die zij dan allemaal in de kleur van loodmenie verft. Die oranje verf die het hout tegen rot moest beschermen is nu verboden. Het zijn de beeldjes die iedereen wel kent, die achteloos onze interieurs vullen. Soms aandoenlijk soms mooi gesneden maar toch ergens tussen huisvlijt en -wat nu heet- woonaccessoires in. Een soort onschuldige verwording  van afgodsbeelden, van wilde, exotische dieren en heiligen.
Ik begrijp haar neiging, en ook omdat we bevriend zijn scoor ik af en toe voor haar een beeldje in een tweedehandswinkel of -markt. Zo ook een neushoorn. Ik herinner me nu dat in mijn ouderlijk huis een rij tropisch houten olifanten stond, met hun slurf in een krul omhoog en met ivoren slagtanden en nagels. Van groot naar klein. Sommige nagels waren losgeraakt en weg. Mijn ouders zijn er niet meer en niemand weet waar ze zijn gebleven, de olifanten.
Ernie presenteert  haar beelden – tijdens tentoonstellingen en acties –  ook op een rij, in een vrolijke optocht. Niet al te veel beduidend, lekker licht, luchtig lijkt het. Maar dat snijdt vaak meer hout dan dat wat betekenisvol en zwaar lijkt. Het snijdt, je snijdt vrolijk nietsvermoedend in je eigen vlees.

Foto’s Ernie Bossmann