Op 3 april – de dinsdag na Pasen – is Arno Arts dood gegaan.
Hij was de man van vGtO-Terry en een wereldberoemd kunstenaar. En niet alleen in Arnhem.

Twintig jaar geleden vierde hij zijn vijftigste verjaardag.
Groot, groots in de grote zaal van de Jacobiberg. Een feest van honderden mensen was moeilijk te bekostigen voor Arno, daarom verzonnen Terry en ik een list. We bedrukten honderd T-shirts die we tijdens het feest verkochten. De opbrengst was voor het goede doel; Arno Arts Zonder Grenzen.
Hoewel sommige mensen op het feest beweerden dat zij reeds geld hadden gegeven aan Artsen Zonder Grenzen was de actie toch geslaagd. En de opbrengst welkom.
Later maakte ik een borduurwerk van het logo voor Arno. Zo kon hij het als een badge op een kledingstuk naaien. Maar daar was hij niet blij mee, zo vertelde hij mij eerlijk. De woordgrap die verwees naar het beroep Arts als doctor in de medicijnen kon hij niet waarderen. Zijn imago en werk met zijn naam verwijzend naar The Arts, de Kunst mocht niet aangetast worden. Akkoord.
Maar toch, voor Terry en mij verwijst het Arno Arts zonder Grenzen veel meer naar Arno als persoon. Naar een man wiens geestdrift, ideeën, werklust, en energie werkelijk oneindig zijn.
Zijn werk komt voort uit een grenzeloos enthousiasme. Maar het werk gaat nooit óver de grens. Daarvoor is het, daarvoor is Arno te liefdevol. Wás Arno te liefdevol.