De verbeelding aan de macht! Klinkt fantastisch, die leus maar hoe dat er uit ziet weet ik niet goed.
Wel weet ik dat in de kunst is de verbeelding níet aan de macht is. Daar is de macht aan nomenklatoera van de kunst; de subsidieverstrekkers, de bestuurders en ambtenaren van overheden en musea en de (identiteits)politiek. Zeker, er is niets mis mee dat de (identiteits)politiek een -steeds grotere- rol verwerft binnen de kunst, al is het engagement veelal opportunistisch, gratuite. Die kunst barst van concepten en goede bedoelingen maar is vaak heel arm in de verbeelding.

Gelukkig zijn er nog kunstenaars voor wie de verbeelding leidend is, leidend zonder doel of nut, Misschien beter gezegd; voor wie het doel of het nut precies samenvalt met het kunstwerk  en dat het kunstwerk precies daar, in het (bijna) onnoembare, betekenis krijgt.

Een van die kunstenaars  is Bob van den Nouweland, die stug doorwerkt  buiten de schijnwerpers van de actualiteit. Zij is ook verzamelaar, dat is nodig voor haar werk. Bob verzamelt (plaatjes)boeken, prenten, kunst, vondsten uit de natuur, oude, bijzondere voorwerpen enzovoort.

Met al die dingen maakt zij collages; knipt, plakt, voegt dingen samen, haalt ze uit elkaar, kleurt ze. Zij speelt als een kind in de verbeelding en doet dat doodserieus. Spelen als in; doen alsof. Ze maakt haar eigen speelgoed, doet alsof ze daarmee kan reizen. Reizen, weg van ‘onze’ tijd met (onderzee)boten, voertuigen met periscopen waarmee je om de bocht kunt kijken, met tijdmachines. Zij maakt wonderlijke verhalen met plaatjes, met ontheemde instrumenten en voorwerpen die de tand des tijds laten zien.

Het huis in de Geitenkamp waarin zij woont en werkt is dan ook één grote Wunderkammer, een totaalkunstwerk. Alles wat haar beweegt komt daar op een vanzelfsprekende manier samen. In de keuken heeft ze een zin, ergens uit een boek geknipt op de tegels geplakt. Die zin is nu – in maart- de titel van de expositie in de etalages van de Zijlstra Galerij. En hoewel de geselecteerde beelden hier zijn losgeraakt van hun particuliere omgeving tonen zij toch de bezieling.